Selamat pagi!
Van Wouter krijg ik foto’s doorgestuurd uit Zweden met sneeuwengeltjes en mooie witte landschappen. En tegelijkertijd zit ik me hier rot te zweten in mijn korte broek en hemdje bij 32 graden. Mooi contrast!
Na een reis van ruim 20 uur zijn we er dan: aangekomen op Bali. We vertrokken om 13.05 uur vanaf Schiphol en maakten ons klaar voor een vlucht van ruim 8 uur richting Abu Dhabi. Toen ik het vliegtuig instapte werd ik blij verrast. Het was zo’n mooi vliegtuig, met ruime stoelen, een chill muziekje en stewardessen in mooie sarongs. Tijdens de vlucht werden continu eten, lekkere hapjes en drankjes aangedragen en ik keek na mijn vlucht met Ryanair werkelijk waar mijn ogen uit. Ik zat lekker bij het raam en kon op het schermpje in de stoel voor mij filmpjes kijken, spelletjes doen en mezelf dus prima vermaken. Eenmaal aangekomen in Abu Dhabi, moesten we daar 2 uur wachten. Gelukkig had ik al heel snel contact met een heleboel gezellige andere Nederlanders uit het vliegtuig, dus heb ik lekker zitten kletsen. Na het wachten op Abu Dhabi moesten we weer door de douane waar de douanier lekker op zijn telefoontje zat te spelen in plaats van op het schermpje te kijken. Dat ging dus allemaal ook erg voorspoedig. Eenmaal weer op mijn fijne plekje in het vliegtuig bij het raam, maakten we ons klaar voor het volgende deel van de vlucht van weer 8 uur naar Jakarta. We dachten dat het verstandig zou zijn om in deze 8 uur zoveel mogelijk te slapen in het vliegtuig, vanwege het grote tijdsverschil tussen Indonesië en Nederland. Maarja slapen in een vliegtuig is heus niet zo comfortabel dus het ging een beetje moeizaam. Zeker met al het eten wat ze de hele tijd kwamen brengen en je daarvoor weer wakker maakten. Maar de vlucht was gelukkig niet zo druk dus ik ben op een gegeven moment lekker languit gaan liggen over 4 stoelen die vrij waren. Toch nog vier uurtjes slaap kunnen pakken. Ook deze vlucht verliep verder soepel, geen rare dingen en heel rustig. Op Jakarta moesten we weer een paar uurtjes wachten! maar ook hier werden deze goed opgevuld door leuke gesprekken met leuke mensen! De laatste 1,5 uur van Jakarta naar Bali moesten we ons relaxte vliegtuig helaas inleveren voor een kleiner exemplaar, met hardere kleinere stoelen, veel turbulentie en een heftige landing.
Maar toen het vliegtuig was geland, waren we er dan eindelijk en werden we direct ontvangen door 32 graden, 80 Balinese mannetjes die je willen helpen en er vervolgens geld voor vragen en een heleboel taksi’s. Helaas was er op Bali AirPort geen WiFi punt en deed zich het eerste probleem voor; wat was eigenlijk het exacte adres van onze eerste guesthouse? The adventure was on! Na wat hulp van 20 Balinezen werd het toch allemaal duidelijk en zijn we wonder boven wonder nog redelijk snel op de goede plek afgeleverd (in het chaotische verkeer hier op Bali). Het guesthouse zou een bed en breakfast zijn, maar heeft meer weg van een hotel. Wel heel fijn om even tot rust te komen van de lange reis. De gastheer spreekt helaas geen Engels en zegt overal gewoon yes, okay of no problem op. Daar valt niet echt mee te communiceren dus. Gelukkig kreeg ik zijn baas even aan de telefoon, die wel Engels sprak, om de juiste faciliteiten voor mijn medicijnen te kunnen regelen. Ook kwamen we een vriend tegen van de gastheer, die wel Engels sprak en uit dit contact hebben we direct een privé taxi chauffeur gesleept. Waian gaat ons vrijdag en zaterdag alle mooie plekjes van Bali laten zien en ons overal heenbrengen waar wij willen gaan, en dat voor maar liefst 400000 rupiah per 12 uur (oftewel 25€), lekker goedkoop dus, zoals alles hier op Bali!
Na een verfrissende douche en mijn dikke spijkerbroek ingeruild te hebben voor een korte broek, gingen we op zoek naar iets te eten en water. Ik ben erg bang dat ik hier iets binnenkrijg waar ik last van mijn buik door krijg, dus ik probeer me alle adviezen te herinneren en toe te passen; geen ijsklontjes nemen, geen kraanwater drinken, geen dingen eten die gewassen zijn met kraanwater, niet te vet enzovoorts. Dus wat heb ik gegeten; rijst met kip! En ik denk dat ik dit nog heel veel zal gaan eten de komende weken, want nu, een dag later heb ik gelukkig nog nergens last van:p.
‘S avonds probeerden we rond 22.30 uur lokale tijd te gaan slapen (15.30 uur in Nederland), en de eerste verschijnselen van een jet lag kwamen om de hoek. Dus ook vannacht weinig geslapen en toch weer enigszins op tijd uit bed om hopelijk vannacht dan wel in het Indonesische tijdschema en ritme mee te kunnen. Vanochtend werd het ontbijt op bed gebracht, hoe luxe. En 1 keer raden wat ze hier eten voor ontbijt….. Juist rijst met een omelet en een banaan. Jammie…….. Not, in ieder geval niet om 7 uur ’s ochtends. Gelukkig mocht ik mijn rijst wisselen met papa z’n banaan dus het ontbijt bestond voor mij uit twee bananen en een eitje;-). Prima te doen:).
Het regende vanochtend pijpenstelen, en toch is het nog 30 graden. Een mooie dag dus voor een dagje chillen en uitrusten van de reis en wat research doen waar we morgen met Waian allemaal naar toe willen. Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van mijn eerste indrukken hier. Ik heb echt nog geen idee hoe ik foto’s van mijn camera op mijn weblog kan krijgen via mijn iPad, dus jullie zullen hiervoor helaas moeten wachten tot ik ergens een internetcafe tegenkom.
Hier is het inmiddels alweer 14.40 uur en wij gaan zo maar eens even wat rondwandelen hier in de buurt, kijken of we kuta beach kunnen vinden;-). En of we levend door de chaos hier op straat heen zullen komen.
Ik hou jullie weer op de hoogte! Tot snel!
