Daar is hij dan: het eerste deel van de blog over mijn roadtrip door Nieuw Zeeland! Op de holiday parken waar wij hebben gestaan doen ze blijkbaar nooit echt aan (gratis) WiFi, maar zit nu even heerlijk in een restaurantje bij de openhaard met gratis WiFi, heerlijk! Ik zal eerst even ongeveer de route voor jullie schetsen die we hebben gereden tot nu toe, voor diegene die NZ een beetje kennen of die het op willen zoeken op de kaart;-) We zijn begonnen in Christchurch, van Christchurch zijn we naar lake Tekapo gereden. Van lake Tekapo, via lake pukaki en de Lindis pass naar Queenstown. Van Queenstown (via Wanaka en de Alps scenic route) naar Franz Josef waar we nu zitten. Morgen zullen we weer vertrekken richting Greymouth.
De eerste kilometers in het busje waren erg spannend. Zowel pap als ik waren erg zenuwachtig; een busje, zo groot, links rijden, andere regels, kunnen wij dat wel??Maar ik ken mezelf inmiddels al wel een beetje, en ik weet dat ik soms dingen gewoon moet doen zonder mezelf al te gek te maken, dus hop achter dat stuur Andrea! Continu tegen mezelf en tegen papa (en andersom) gezegd: links rijden, links rijden, afslaan? Links rijden! Rotonde? Linksom nemen! En eigenlijk had ik al heel snel het roadtrip virus te pakken. Het busje rijd relaxed (is een automaat), links rijden is ook best prima (zeker op een weg of in een gebied waar je maar drie auto’s per uur tegenkomt) en je bent zo mobiel. We reden lekker door de bergen, weilanden, heuvels, bossen, tussen de mooiste meren door, en tussen de kuddes schapen, echt geweldig! Dus Wouter bereid je maar vast voor, wij gaan volgend jaar ook roadtrippen met een busje in de zomervakantie;-). Het rijden ging zelfs zo goed en ik had zoveel vertrouwen in mezelf dat ik zelfs de Lindis pass en de Haas pass heb gereden. Normaal bij het horen van het woord ‘pass’ begin ik al te bibberen en laat ik iemand anders rijden (Wouter;-)), maar nu heb ik mezelf er over heen gezet (ja ik moet toch nog meer angsten overwinnen;)) en het gewoon gedaan, met een bus! Stijle weggetjes, scherpe bochten, hoge bergen and I did it! Stiekem was/ben ik wel een beetje trots op mezelf! Met de campervan konden we verder overal terecht. In elke plaats hebben ze wel een zogenaamd holiday park of een campsite waar je je busje neer kan zetten en lekker kan kamperen! Ze hebben hier op alle parken grote gedeelde keukens met alle keukenapparatuur die je maar nodig denkt te hebben, dat is echt super handig want koken op 1 pitje onder de klep van ons busje lijkt toch een iets minder ideaal plaatje:p. Maar goed tot zover over het rijden en kamperen zelf. Ik heb echt te veel mooie, leuke, geweldige, bijzondere dingen gedaan en gezien de afgelopen dagen dus ik ga jullie niet vermoeien met ALLE verhalen en details. Maar heb wel een aantal highlights die ik heel graag met jullie zou willen delen (sorry als het alsnog een beetje lang is geworden, je kan altijd stoppen en op een ander moment verder lezen;-)). Later zal ik het vervolg op mijn roadtrip posten!
Lake Tekapo: hier heb ik echt intens genoten van de stilte en de rust, het prachtige uitzicht en het ijskoude bergmeer water. Ik heb een paar uur alleen in het gras gezeten aan de rand van het meer, in het zonnetje en niets anders gedaan dan genoten. Dit was echt een ultiem moment van ontspanning, vrijheid en ik had even helemaal nothing on my mind. Zwemmen in het meer hoorde er natuurlijk bij, maar was niet echt plezierig, het was ijs ijs koud! Daarna gauw naar de hotpools gevlucht om in een warm bad van 40 graden weer een beetje op temperatuur te komen.
Queenstown: the adventure capital of the world… Kunnen wij dan achterblijven? Nee! Maarja wat doe je als alles zoveel geld kost? Juist, keuzes maken… Wat is mijn wens? En mijn budget? Uiteindelijk besloten om hier niet te gaan bungeejumpen, bungeeswingen, niet te gaan raften of kajakken of een helikoptervlucht, maar om canyoning te doen! Dit had ik nog nooit gedaan en ook hier liggen wel wat angsten. Ook al ben ik echt een waterliefhebber toch vond ik al die rotsen in het vooruitzicht wel een beetje eng. Van een waterval afspringen/glijden/rollen/verdrinken….. Hmm spannend, maar wat een gave ervaring! Springen van ongeveer 6/7 meter hoge rotsen, abseilen in een waterval, tokkelen en je vervolgens naar beneden laten vallen in het water. Yes weer wat overwonnen! Het was wel echt inspannend en een aanslag op mijn lichaam (en ja helaas mijn energie), dus daarom heb ik daarna lekker een paar dagen rustig aan gedaan en vooral onze Woody (ons busje) van de binnenkant bekeken, soms moet ik daar helaas aan toegeven.
Franz Josef: de mooie, imposante, prachtige, beeldschone Franz Josef gletsjer. Ja vanuit Nederland (en de lonelyplanet) al veel gehoord over de mooie hike tochten, wandelingen en uitzichten op deze gletsjer. Maarja aangezien ik toch (nog steeds) moe ben en beperkt in mijn energie, is een hike in het ijs toch wel een beetje veel gevraagd… Ik hoefde niet lang te zoeken naar een andere optie om toch de bovenkant van de gletsjer te zien, te genieten van het mooie uitzicht en iets te doen waar ik echt al mijn hele leven van droom: skydiven! Maar goed dat we in Queenstown al hadden besloten dat we keuzes moesten maken, want goedkoop is het niet… Maar man o man, wat een adrenaline, wat een kick en wat een heerlijk gevoel! We kwamen aan in de loods waar we ons in een heel erg sexy overall moesten hijsen, kregen we een beetje instructie en toen werden we ingedeeld in drie groepen. Ik en pap gingen als laatste dus moesten nog even geduld hebben. Maar dat was niet erg, want wat genoot ik al en leefde ik al mee met de mensen die voor mij gingen. In een te klein gammel vliegtuigje vlogen we naar de juiste hoogte (12000ft), onderweg werden we helemaal vastgeklikt, gegespt, gefilmd en geïnterviewd over hoe we ons voelden en BAM daar ging de deur open. Een klap van de wind in je gezicht en ineens sta je daar oog in oog met de afgrond. Langzaam moest ik naar de deur schuiven, mijn benen naar buiten slingeren en voordat ik goed en wel was geïnstalleerd had mijn instructeur ons al naar buiten geslingerd en WAUW, wat een snelheid! Geen angst, geen paniek, maar puur genot. Wauw wat een heerlijk gevoel zo’n vrije val en wauw wat een TE mooi uitzicht: bergen, sneeuw, ijs, strand, zee, groen alles bij elkaar – amazing! Na ongeveer 50 sec (?) vrije val ging de parachute open en zweefde we nog een poos door de lucht, ik mocht de parachute ook sturen en ondertussen hoopte ik maar dat het nog lang zou duren, en ik genoot! Weer met beide benen veilig op de grond, wist ik gelijk: dit wil ik nog een keer doen! Maar dan hoger, langer, meer!!! 🙂 Ik heb een filmpje laten maken en die is echt tof, dus die volgt… En foto’s probeer ik er weer zsm op te krijgen!
Wordt vervolgd….. 🙂 xx liefs
