Bula!!
Wauw het is alweer juni, time flies……. En het einde van mijn avontuur hier in Fiji begint nu dan helaas toch echt steeds dichterbij te komen. Nog een week te gaan en dan is het toch echt tijd om weer in het vliegtuig te stappen en afscheid te nemen van het geweldige Fiji… Maar voor het zover is heb ik nog een heleboel aan jullie te vertellen;) dus bereid je maar voor!
Na mijn vorige blog stond het weekend alweer voor de deur. Ik was gelukkig, na twee dagen rust, weer helemaal opgeknapt en Melanie en ik zouden in dat weekend met mijn juf van school mee gaan naar haar familie in the village op het eiland: blue lagoon. We waren heel erg enthousiast en hadden gezonde spanning want dit was toch wel echt een leuk aanbod! Helaas werd het uitstapje op die vrijdag geannuleerd door mijn juf, want er was een water probleem in the village, dus het zou beter uitkomen om de week erop te gaan. Voor ons was het geen probleem, dus het werd een weekje opgeschoven en dat weekend besloten Melanie en ik daarom maar een bezoekje te brengen aan de hoofdstad; Suva. We hadden bij het reisbureau een hotelletje geboekt en zijn op zaterdag ochtend heel vroeg in de bus gestapt. De busreis naar Suva was ongeveer vier uur, maar we hadden er zin in, dus de tijd vloog voorbij. Toen we in Suva op het busstation uitstapte, kregen we echter beiden te kampen met een enorme cultuurshock. Wauw, dit was echt een andere kant van Fiji. Het was ZO enorm druk, groot, vies, chaotisch, onoverzichtelijk, nog drukker, veel herrie, weinig toeristen, armoede en er zijn heel veel tegenstellingen te zien.. Oftewel: dit hadden we niet helemaal verwacht. Ik weet niet hoe we het voor elkaar hebben gekregen, maar we hebben tussen de 698 bussen de juiste bus gevonden die ons naar het Fiji museum bracht. En toen we daar uitstapte konden we even rustig ademhalen, het was even een beetje minder druk. We hebben het museum bezocht en daarna weer richting de stad gewandeld om een lunch te scoren. We hebben een deel van de wandelroute gelopen die in de lonely planet staat beschreven, maar toen de route ons weer de enorme drukte en chaos in leidde zijn we maar gestopt. We hebben een beetje geshopt en zijn op tijd naar ons hotel gevlucht waar we echt bij moesten komen van al deze nieuwe indrukken. Na een slechte nacht, met veel herrie in het hotel en dus weinig slaap voor ons werden we moe wakker. Ook regende het de hele dag (ja ook de regenval is een enorm verschil tussen Suva en Nadi), dus we besloten naar de bios te gaan (Maleficient) en zijn daarna weer met de bus richting Nadi gegaan. Zoals we het zelf omschreven was het een interessant weekend. Ik kan niet zeggen dat het super leuk was, maar zeker een toevoeging aan onze ervaringen hier in Fiji. En met Melanie is het natuurlijk altijd gezellig:).
Na het weekend begon ook hier voor mij natuurlijk weer een gewone werkweek! Vorige week ben ik aan de slag gegaan met het maken van observatielijsten. Via PA hebben we de doelen van het ministerie van onderwijs hier in Fiji ontvangen en ik heb besloten er observatielijsten van te maken. Dinsdags ben ik begonnen met observeren, en heb gemerkt dat dat nog niet zo heel makkelijk is. De kinderen zitten, lopen, rennen overal… Dus het is altijd eerst een zoektocht waar het desbetreffende kind zich bevind alvorens ik kan observeren. Ook is de samenwerking tussen de vele leerkrachten die rondlopen niet echt optimaal. Zo besloot ik met een klein groepje buiten een activiteit te doen zodat ik ze kon observeren. En toen dacht de student lerares weet je wat ik laat alle kinderen lekker buitenspelen…. Dus toen was mijn activiteit weer in het water gevallen. Het kost dus de nodige concentratie en geduld, maar ik heb in ieder geval een begin gemaakt met de observatielijsten en ik heb de komende weken nog genoeg te doen:). Deze lijsten kunnen dan door de school worden overgenomen en doorgezet en vervolgens gebruikt worden voor de portfolio’s van de kinderen. Op die donderdag hebben pap en ik samen de dag gedaan; we hebben de dag geopend door te bidden, zingen en de dag/datum te bespreken en het allemaal een beetje gestuurd. Dat was leuk!! Verder heb ik deze week wederom mogen genieten van de geweldige kinderen, die elke dag weer leuke en grappige dingen zeggen, veel complimentjes aan me geven en heeeel graag met me komen knuffelen! (“Hmm you smell so good! I want to eat you!”)
Op die woensdag hadden we weer de maandelijkse community day. Dit keer zijn we met alle vrijwilligers naar Dratabu village gegaan. Hier in Fiji hebben veel mensen overgewicht. Vooral in the villages waar ze weinig kennis hebben van afwisselend en gezond eten en ook wordt er niet echt veel bewogen. Ons doel voor deze dag was bij 11 huizen een tuin maken en die beplanten met verschillende soorten groenten en fruit: aubergine, pepers, papaya, etc. Het was een hele uitdaging voor ons. Want er moest echt een tuin gecreëerd worden uit het niets, op een droog, met onkruid bedekt stuk grond. Dus het was hard werken, in de hitte zoals we die gewend zijn van Fiji. Maar het was een gezellige dag en we hebben echt wat bereikt vandaag! (Ik heb geleerd hoe ik met een mes in één keer een tak kan doorhakken;)). Hopelijk worden de mensen in Dratabu village zich wat meer bewust van gezond eten en zullen de groentetuintjes hun daarbij helpen:).
Afgelopen weekend zou ik dus met Melanie naar the village van mijn juf gaan (poging twee). Maar ik heb wel geleerd dat afspraken maken met Fijians moeilijk (dan wel niet onmogelijk) is…. Ik heb er elke dag naar gevraagd en geprobeerd concrete afspraken te maken, maar wederom werd het een dag van te voren met een vaag verhaal afgezegd. Jammer, maar goed wij bedenken wel weer iets anders…. Uiteindelijk zijn we met zijn vijven (Melanie, Hannah, Ditte, Joy en ik) naar Mana island geweest. Dat is een eiland in de Mamanuca island group niet al te ver van ons eiland vandaan dus de reis was redelijk kort. Het eiland was echt zo mooi. Het was een wat groter eiland dan we dachten en het eiland had verschillende stranden. Op zaterdag zijn we naar dreambeach gewandeld en wauw wat was het daar mooi! Het zand was zo wit en voelde ZO zacht, in combinatie met een super blauwe zee, een prachtig uitzicht en niemand anders op het strand. Ja wij voelden ons echt even in het paradijs! We hebben heerlijk genoten en zijn aan het einde van de middag naar sunset beach aan de andere kant van het eiland gewandeld, daar hebben we mogen genieten van weer een super mooie zonsondergang! Na een vreselijke nacht en mijn eerste kennismaking met bedbugs, was ik op zondag moe en chagerijnig:p. Gelukkig had ik mosquito repellent spray gebruikt dus ik ben niet helemaal opgegeten door die beesten, maar ik heb de hele nacht niet geslapen. Iel wat is dat vies zeg, ik heb de halve nacht op de grond doorgebracht want ik wilde echt niet meer in dat bed. Haha, maar goed ik leef nog! We hebben die zondag nog wel een geweldige snorkel trip gedaan en dat maakte alles weer een beetje goed. Want daar heb ik echt het mooiste plekje op aarde mogen ontdekken. We gingen met een boot naar een eilandje wat alleen maar bestond uit parelwit, super zacht zand. Zonder bomen, zonder huizen, helemaal niets… Alleen maar zand, en het water eromheen was ZO super helder en blauw, wauw! Ook het snorkelen daar was het mooiste tot nu toe. Ik heb zoveel vissen gezien die ik nog nooit eerder heb gezien en we hebben ook een pijlstaartrog gezien! Een beetje eng, maar het was een kleintje dus volgens de instructeur niet heel gevaarlijk:p, dat geloofden we dan maar! Bij thuiskomst heb ik onder toeziend oog van mijn hostmum ALLES moeten wassen en we laten het nu een paar dagen in de zon hangen, in de hoop dat er geen bedbugs / eitjes / whatever meer in mij spullen/kleren zitten.
Ook afgelopen week ben ik weer lekker aan het werk geweest. Ben weer druk geweest met mijn observaties, geprobeerd hier en daar mijn kritische oog over lessen en activiteiten te laten gaan en voor alle thema’s dit semester liedjes en versjes opgezocht. De student lerares had deze week allemaal hoeken ingericht, dat vond ik erg leuk om te zien: een poppenhoek, bouwhoek, leeshoek etc. Ik was super enthousiast, want in Nederland hebben we dat ook en het zag er allemaal zo goed uit! Alleen viel de uitwerking, organisatie en communicatie heel erg tegen en heb ik me echt zitten verbazen/irriteren over hoe dingen liepen (lees: ze had van alles opgezet, maar de kinderen hadden totaal geen idee hoe en wat ze konden doen in de verschillende hoeken. Ook had ze totaal geen overzicht en controle… Ik heb wcreiniger uit de poppenhoek moeten onderscheppen, en heb de hele dag brandjes lopen blussen… En waar was zij? Nergens te bekennen…..). Maar het was deze week haar laatste week, dus daar hoef ik me volgende week niet meer aan te irriteren;). Gisteren en vandaag werden ineens de ochtend en middagklas samengevoegd, en hadden we als verrassing donderdag 65 kinderen (over slechte communicatie gesproken). Dat was echt even druk, chaotisch, onoverzichtelijk, veel herrie…. Maar interessant, met lieve kinderen, leuke activiteiten en we leven nog;).
Verder had ik deze week echt een enorme dip. Na mijn bedbugs avontuur op Mana island ben ik even lichtelijk paranoia geworden. Eenmaal thuis voelde ik ze namelijk ook hier in mijn bed, sliep ik een aantal nachten heel erg slecht en kreeg ik pas door hoe hardnekkig en vreselijk smerig en irritant die beesten zijn. We hebben gisteren mijn bedden buiten gezet in de zon en ik heb alles ingesprayt met bedbugkillspray:p. Mijn hostmum heeft alle lakens en gordijnen gewassen met kokend water en mijn kleren zitten nog steeds in een afgesloten plastic zak die in de zon ligt. Ik heb afgelopen nacht eindelijk weer een nacht normaal kunnen slapen. Ik blijf mijn bed en kamer elke dag insprayen, en mijn kleren…. Tja daar ga ik na het weekend mee aan de slag en anders is het een goed excuus om thuis in Nederland weer lekker te gaan shoppen;). EN scheelt het weer in de kilo’s die ik mee naar huis moet slepen;).
Nou voor zover weer een verslag van mijn afgelopen twee weken…. Wel echt een raar idee dat ik over 8 dagen weer in het vliegtuig stap, op naar het volgende avontuur. Fiji was de hele tijd mijn toppunt, mijn doel, de grootste uitdaging. En nu is het ineens zomaar bijna voorbij. Ik ga nog een week optimaal genieten en jullie kunnen nog 1 laatste Fiji blog verwachten;), tot dan!
